Veldkruisen

Elke keer als je in het Tungelroyse landschap een kruis aantreft, weet je dat er in een ver of nabij verleden omstandigheden zijn geweest die mensen ertoe brachten op die bepaalde plek een kruis op te richten. De omstandigheden waren altijd anders: een moord, een ongeluk, een feestelijke herdenking, een volksmissie, een natuurramp, etc. Onder al die omstandigheden hebben onze voorouders wegkruizen opgericht omdat zij vanuit hun geloof aankeken tegen de gebeurtenissen in hun leven. Uit de meeste publicaties blijkt dat het vaak kruisen waren op de scheding van de wegen en oprechte uitingen waren van het katholieke geloof.

Het is duidelijk dat het karakter van het Limburgse landschap wordt beïnvloed door de vele kruisen die we er langs 's Heren wegen aantreffen, soms vergezeld door een boom of een groepje bomen. Deze bomen vormen markante plekken in het landschap, maar door de kruisen die erbij geplaatst zijn, worden ze vooral gezien als zichtbare, tastbare tekenen van geloof. Als zodanig hebben ze een belangrijke rol gespeeld in het leven van de bevolking, de eeuwen door. Ook Tungelroy kent enkele wegkruisen:



Ingels Kruûs

Het "Ingels Kruûs" is door de familie van Geleuken-Veltmans geplaatst. Zij woonden op Ingelshof. Het kruis staat op de kruising Pelmersheideweg/Hulsweg. Het kruis moet na 1920 geplaatst zijn, want de familie van Geleuken kwamen in dat jaar vanuit "Hérreves" in Stramproy naar Tungelroy. De familie van Geleuken was een religieuze familie. Ze hadden 2 kinderen die ingetreden waren (An en Tru)

Steine Kruûs

"Frans Linssen uit Maaseyk werd hier in 1765 jammerlijck vermoord". Dit moordkruis staat op de kruising van de Telheideweg/Ketsheuvelweg. Vroeger liep hier een handelspad richting Weert. Dit donkere gedeelte was vroeger een geliefd pad voor struikrovers (Bokkeriejers?) Frans Linssen had net zijn koopwaar in Weert verkocht en met een zak net aangekochte spijkers keerde hij weer huiswaarts richting Maaseik. Door de roofoverval op deze plek heeft Frans Linssen het niet overleefd. Zo'n 200 meter verderop stond vroeger nog een kruis. De herkomst van dat kruis is onbekend. Ook weten we niet waar het gebleven is. (zie ook de pagina artikelen).

Stoapers Kruûs of Hanse Kruûs

Over dit kruis, te bereiken via o.a. de Kerkveldweg het onverharde pad af te lopen naar de Molensteeg, is de oorsprong niet bekend. Het kruis zou rond 1804, toen hier in de omgeving buikloop heerste, geplaatst zijn ter ere van de H. Rochus. Anderzijds woonde Engelbertus Gerris  niet ver van het kruis. Voor een voorspoedige genezing van zijn vrouw Helena Lambers zou hij het kruis in 1909 hebben geplaatst. Hij plaatste tevens 3 beukenboompjes, die nu door snoei en groei een levende kapel vormen.

Kruis van de Peelheideweg

Dit is het jonste kruis in Tungelroy en staat sinds eind 2002 aan de Kemperveldweg. Hier heeft het echter van oorsprong niet gestaan. In 1983 verrees dit nieuwe veldkruis, gemaakt door Paul Kiggen, aan de Peelheidweg. Door de ruilverkaveling werd de Peelheideweg een doodlopende weg en daarom is het verplaatst naar de Kemperveldweg.

Meije Kruûs

Dit kruis op Tuurke werd in de tweede helft van de negentiende eeuw geplaatst. In de twintiger jaren van de vorige eeuw werd het houten kruis vervangen door een gietijzeren. De boogsokkel stamt van na WOII.

Missiekruis

Het missiekruis is een van de oudste missiekruisen van Nederland. Voor de vergroting van de kerk in 1912-1913 stond dit kruis er al. Het missiekruis is te vinden op het kerkhof van Tungelroy, gebouwd tegen het vroegere lijkenhuisje. Het herinnert aan missionaris Bernard Hafkenscheid, die in deze omgeving werkte en de missie predikte.